XXVI-X-MMXI

Ábrete, caixa dos fértiles soños
rebenta, estoura, fai que flúan ceibes as verbas
as ilusións, festexos e asubíos
que levas no fol que te cingue.
Áxiles díxitos feiticeiros
guinda tamén ao ar;
que fagan fuxir os nubeiros e aleden a alborada
os teus sorrisos de esperanza.
E pidan os meniños polo mundo adiante
un codelo de pan e mais un libro
para afastaren a noite dos seus ollos tenros.
Íspete, máxico caixón de xastre,
Envía o teu cómplice céfiro e dille
que nos sopre na faciana
a brisa lixeira das verbas aladas.
Refresquemos os pés nas auguiñas lizgairas
da corrente dos números eternos;
número é tamén o universo fugaz das estrelas,
a música 
e as proporcións das cousas;
número e indefinible baleiro.
Bule, caixa máxica!
Alumea o noso camiño e arreda as sombras.

Poesía e matemáticas

 Como observamos na anterior entrada do blogue, as palabras teñen a súa propia maxia. Pero, a que non sabíades que tamén se poden xuntar para formar un pequeno poema que, ao metelo na nosa caixa máxica, se transforma nun número do máis máxico? Velaí vai a proba:

"Soy y seré a todos definible

mi nombre tengo que daros

cociente diametral siempre inmedible

 soy, de los redondos aros."

Cando acabamos de ler parece evidente deducir de que número máxico estamos a falar: o gran número pi. Pero, onde está a maxia? Parece que a nosa caixa está traballando... Xa está!
 Se cambiamos cada palabra polo número de letras que a forman, obtemos as 20 primeiras cifras do número pi:

   3, 1415926535897932384...

 Se queredes saber máis curiosidades arredor do número pi consultade a seguinte ligazón á wikipedia:

 Número Pi



   

A maxia das palabras

Por se alguén aínda dubida que a linguaxe é máxica, hai vai esta adiviña: 

Cuando dices mi nombre, desaparezco.

Seguro que vos sona de algo, verdade?
Se non é así, que estades esperando para ver La vida es bella?